Onze club wordt gedragen door een heleboel vrijwilligers: onze toppers! Met een club van bijna 2400 leden kan het ook niet anders dat er heel veel handen betrokken zijn bij het reilen en zeilen. De komende maanden zullen we jullie kennis laten maken met een aantal van hen. We beginnen met Karianne Lagendaal, de verenigingsmanager van onze club die natuurlijk te maken heeft met heel veel vrijwilligers.

Vertel eens, wie ben je?
Ik ben Karianne, woon in Schiebroek met man Richard en zoon Gijs. Onze dochter Femke is net op kamers. Een echt hockeygezin en ook mijn ouders zijn nog regelmatig op de tribunes te vinden. Ik ben ooit als mini gestart op HC Rotterdam en heb mijn hele jeugd gehockeyd, en toen ik na mijn studie terugkwam in Rotterdam ben ik ook weer gaan hockeyen, tot ik kinderen kreeg. Ik heb nog Sevens gespeeld, maar op zo’n avond loopt werk dan toch steeds door privé heen want er ligt altijd wel ergens een stoeptegel scheef of de bitterballen zijn op. Ik zat dus nooit echt rustig dus zoek mijn vrijetijdsbesteding inmiddels buiten de club.

Wat doe je voor HC Rotterdam?
Ik ben nu 5 jaar in dienst als verenigingsmanager. In de vacature stond dat de verenigingsmanager de spin in het web is, en dat klopt zeker. Van bijna alles wat er gebeurt, ben ik eigenlijk wel op de hoogte of dat krijg ik op de duur te horen. Mijn hoofdtaken zijn beheer van clubagenda, organisatie evenementen, aanspreekpunt en communicatie, contact met organisaties, beheer/onderhoud accommodatie, stukje administratie. Ik doe eigenlijk 1000-en-1 dingen op een dag. 

Daarnaast ben ik ook betrokken bij tal van commissies zoals de communicatiecommissie, de Rotterdomecommissie, de interlandcommissie en ik ben bij de bestuursvergaderingen. Al met al ben ik dus heel wat uren bezig voor de club. Mijn uren overdag op werkdagen zie ik als mijn werk, maar ik schiet makkelijk over mijn 40 uren heen dus de uren in de avond en het weekend kan je ook zien als vrijwilligerswerk.

Wat maakt je trots op je rol bij de club?
Een drukke zaterdag of zondag op de club met hockey op de velden en gezelligheid langs de lijn, op de tribune en in het clubhuis. Dat ‘wij’-gevoel vind ik heel belangrijk voor een vereniging. Ook ben ik heel trots op de grote evenementen, die we kunnen neerzetten zoals EHL, ProLeague en het EK Masters.

De herinnering aan de opkomst bij de finale in de play-offs van Heren-1  in 2017 geeft met nog steeds kippenvel. Die sfeer op de tribunes, Lee Towers uit de speakers, groen-witte rookwolken. De Rotterdome is natuurlijk een recentelijk hoogtepunt: we hebben sowieso goede faciliteiten om trots op te zijn.

Wat krijg je ervoor terug?
Ik vind je eigen cluppie een heerlijke omgeving om in te werken. De mooiste momenten zijn als het gezellig druk is, maar ’s ochtend komen aanfietsen op het prachtige en rustige complex is ook iedere keer weer genieten.

Alles is nu natuurlijk anders…
De gezelligheid en bedrijvigheid mis ik het meest. Ook voor mezelf, want het clubleven brengt echt gezelligheid en vriendschappen. Als ouder langs de lijn leer je de andere ouders goed kennen en bouw je een band op doordat je elkaar bijna wekelijks ziet en spreekt. Nu Femke deze zomer is gestopt, mis ik deze contacten echt. Een club wordt ook een beetje je thuis. Dat vind ik op dit moment moeilijk, want we doen ons best om de leden, ouders en fans te bereiken, maar het clubleven staat nu echt al een behoorlijke tijd op pauze.

Als je aan HC Rotterdam denkt, waar denk je dan aan?
Deze machtig mooie club met ruim 2400 leden is ooit opgericht door een klein clubje mensen; door leden voor leden. Inmiddels zijn we fusies en ruim 95 jaar verder en is het een uitdaging om bij de leden het bewustzijn te creëren dat deze club niet draait zonder vrijwilligers. Sommige ouders hebben geen ervaring met een sportclub en geven aan dat ze geen tijd hebben om iets te doen vanwege een drukke baan als manager of ondernemer. Maar de tijd dat alle taken werden uitgevoerd door ‘huisvrouwen’ ligt ver achter ons. Ik zie ontzettend veel enthousiaste vrijwilligers, die dit doen naast hun drukke werkzaamheden op werk en in het gezin. Dat je samen met elkaar zoiets kan neerzetten, waar zoveel mensen plezier aan beleven op het veld en langs de lijn, dat is bijzonder. Ik ben gewoon trots op mijn club.